Een ontmoeting in december
Begin december ontmoette ik Jan* voor het eerst. Zijn zoon heeft contact opgenomen met Willem, omdat hij denkt dat het goed is voor zijn vader om met iemand te praten. Enkele dagen later spreek ik Jan zelf. Hij is onlangs verhuisd van de andere kant van Nederland naar Twente. Zijn gezondheid gaat achteruit, en zijn zoon woont hier. Het leek een logische stap om dichter bij hem te zijn. Zijn vrouw is een paar jaar geleden overleden, waardoor hij niemand achterlaat. 

Terugblik op een rijk leven
Jan vertelt over zijn indrukwekkende carrière en het grote huis waar hij woonde. Hij oogt zelfbewust en wereldwijs, iemand die zijn plaats in de wereld leek te begrijpen. Maar wanneer ik vraag hoe het voor hem is om in dit nieuwe, prachtig ingerichte appartement te wonen, valt er een stilte. Ik wacht rustig. 

Dan breekt hij. Hij vertelt over zijn eenzaamheid, over het diepe verdriet om zijn overleden vrouw en dingen die hij anders had willen doen. We praten over sterven, hoop en verwachtingen. De kerstdagen ziet hij liever aan zich voorbijgaan. Toch plannen we een nieuwe afspraak in het nieuwe jaar – zodat hij, plichtsgetrouw als hij is, iets in zijn agenda heeft staan na de feestdagen. 

Een onverwachte wending
Begin januari belt zijn zoon. Zijn vader gaat plotseling snel achteruit. Twijfelend vraagt hij of mijn bezoek nog zin heeft. Ik stel voor dat we die vraag aan zijn vader zelf stellen. Na vijf minuten belt de zoon terug: zijn vader wil mij graag nog even spreken. 

Een laatste inzicht
Als ik arriveer heeft Jan nog iets belangrijks te zeggen. Iets dat hij in deze laatste maanden heeft geleerd, iets waarvan hij dacht dat het niet bestond. “Ik dacht altijd dat iedereen uiteindelijk alleen handelde uit eigenbelang. Maar ik heb gezien dat er mensen zijn die leven zonder agenda. Mensen die er gewoon zijn voor een ander. Die hun aandacht geven omdat dat is wie ze zijn.”

Met die woorden laat hij een diepe indruk achter. Diezelfde avond overlijdt hij – op eigen wijze, onverwacht snel.

*Jan is een fictief gekozen naam

Janneke Bekhof, geestelijk verzorger